گالری آنلاین | اخبار | نمایش-"زمین-بازی"-بر-روی-دیوار-گالری-ژینوس

نمایشگاهی از آثار خاطره دورکی تحت عنوان "زمین بازی" از روز جمعه 20 بهمن ماه در گالری ژینوس برپا شد.

همچنین در روز افتتاحیه پرفورمنسی از خاطره دورکی و بابک بهاری با عنوان "خط بازی" به کیوریتوری و کارگردانی مهدیار پیرزاده اجرا شد.

خاطره دورکی در گفتگو با خبرنگار گالری آنلاین هدف برگزاری این نمایشگاه را چنین توضیح داد: ماهیت هنرمند بیان مکنونات درونی و مشاهدات بیرونی خود از جهان پیرامونش است و چه بسا که در این رهگذار بتواند اثری بر روح و جان مخاطب خود بگذارد. به باور من، تکنیک صرفا ابزاری برای بیان این مشاهدات است و کمترین اهمیت را داراست. بنابراین من اگر نویسنده بودم می‌نوشتم، اگر موسیقیدان بودم می‌نواختم و اگر عکاس بودم ثبت می‌کردم. اما نقاش شدم و نقاشی کشیدم...

آثار ارائه شده در این نمایشگاه حاصل کارهای یک سال اخیر من هستند که درنهایت با همکاری کیوریتور مجموعه جناب آقای مهدیار پیرزاده تحت عناوین مخدوش و سقوط انتخاب شدند.

در این نمایشگاه تعداد 15 اثر به نمایش درآمد که شامل مجموعه‌های مخدوش و سقوط است و ابعاد آنها به شرح زیر است:
110 × 170، 90 × 125، 70 × 100، 50 × 70، 35 × 50، 35 × 48، 32 × 44

این آثار عموما در سبک آبستره و با مدیوم اکریلیک و رنگ روغن روی بوم یا پارچه بوم اجرا شده‌اند.

عنوان این نمایشگاه "زمین بازی" است. هنرمند داستان پشت این عنوان را برایمان چنین تعریف کرد: من پیش از مهاجرت از ایران هم مهاجر بوده‌ام. یکی به واسطه پیشینه فرهنگ بختیاری‌ام که گویی ییلاق و قشلاق و "کوچ" در روح ناآرام و بی‌قرار من سرریز گشته و دیگری زیستن در خوزستان، در بهبوحه جنگ که منجر به نقل مکان از شهری به شهر دیگر می‌شد. از این رو راحت است که من را با چمدانی کوچک و کوله‌ای سبک در سفر زندگی واقعی و دنیای هنری‌ام از این سرزمین به آن سرزمین تصور کرد.
بعد از سال‌ها به ایران برگشتم و بدون آشنایی لازم با محیط‌های هنری کشور و روابط حاکم بر آن تصمیم گرفتم خشت به خشت و آجر به آجر زیربنای هنری مورد نیاز خودم را بسازم و سرلوحه‌ی عمل من این جمله شد که "اگر من را بازی ندهند، زمین بازی خودم را راه خواهم انداخت".
"زمین بازی" استعاره‌ای است از مرزهای جغرافیای، اجتماعی، نظری و بناچار سیاسیِ جهان معاصر است که اتفاقا در عین محلی بودن، فرا مکان و فرا زمان نیز هست و من که رنگ‌های فرش اصیل ایرانی مدیون انارهای سرزمین مادری‌ام "دورک" هستند، راوی همان سرزمینم، اما به جای گبه و گلیم، نقاشی‌هایم را در کوله‌ی سفرم گذاشته ام و اکنون یکی از زمین‌های بازی‌ام را به نمایش گذاشته ام.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه، در خلق آثار این مجموعه تحت تاثیر تفکرات شخص یا مکتب به خصوصی بوده اید؟ پاسخ داد:

بله زن بودن.
زن بودن و از اهالی خاورمیانه بودن.
و درنهایت مهاجر بودن.
اینها بزرگ‌ترین محرک و انگیزه برای من در ارایه آثار هنری‌ام هستند.
اما بطورکلی باوجود تحصیل رشته هنر در ترکیه و کانادا و شناخت کافی از مکاتب هنری، نقاشان بزرگ و تاریخ هنر جهان و نیز سابقه کار در رشته نگارگری ایرانی که حتی بعنوان بخشی از منبع درآمد طی سالیان دور از آن استفاده کرده‌ام، سبک فعلی هنر من به تمامی برگرفته از تفکرات، عقاید و احساسات خودم در سال‌های اخیر است و همانطور که اشاره‌کردم فرهنگ غالب و پالت رنگی مربوط به هنر کشورهایی نظیر ایران، افغانستان و بطورکلی خاورمیانه در آنها مستتر است.

این مسیر از شناخت و کنکاش درونی از کجا آغاز شد؟ در ذهن من همیشه یک موضوع زمانی آماده تبدیل به نقاشی می‌شود که در گذر زمان به شیوه‌های مختلف تکرار شود.
سقوط هواپیمای اوکراینی، سقوط افغانستان (با قدرت گرفتن طالبان) و تاثیرات مستقیم آن بر جامعه ایران و افغانستان و دیگر سقوط‌های رایج در کشورهای جهان سومی، همانند سقوط ارزش ریالی، سقوط ارزش‌های اجتماعی، سقوط انسانیت و... انگیزه من برای اجرای مجموعه سقوط بود که در هر اثر یک یا تلفیقی از چند مضمون بر روی بوم نقش بست.
پس از این اتفاقات و با هر مواجهه‌ی خبری از فقدان یک هموطن، یک هم زبان و بخصوص یک زن، زجر می‌کشم و احساس می‌کنم کمی از هویت و چهره خودم مخدوش گردیده است و تقلیل این موضوع به آمار و ارقام و تحقیر زجر آنها و مخدوش شدن هویت‌شان بیشتر خشمگین و ناراحتم می‌کند. در مجموعه مخدوش تلاشی توانفرسا داشتم برای ثبت و یادآوری داستان هریک از این چهره‌ها هر چند روح همه آنها همچون تمثالی واضح، در خاطره جمعی ما زنده خواهد ماند.

در نهایت در این آثار، برون ریزی تمامی احساسات و عواطف من است برای رسیدن به رهایی، برای زنده نگه داشتن امید و سرشار کردن زندگی از رنگ‌های تند و گرم علی‌رقم تمامی دعوت‌ها به سکوت و پنهان شدن در پستوهای سرد و غمزده.

جستجو و کنکاش شما در یافتن معانی مورد نظرتان در این سفر به نتیجه پایانی رسیده و یا ادامه خواهد داشت؟ من در نیمه دوم مسیر زندگی و راه کشف و شهود برای ارائه تفکرات و احساساتم بعنوان هنرمند و در قالب نقاشی هستم. این نمایشگاه تجربه‌ای بس شگرف برای من بود که استوارتر و هدفمندتر از همیشه گام بردارم و در ادامه فعالیت‌های هنری‌ام بدون توجه به نگرانی‌های بیهوده و با استفاده از پشتوانه قوی و همراهی یاران قدیمی و دوستان جدیدی که در این راه پیدا کردم، بیش از پیش بیاموزم و تجربه‌هایم را با شیوه‌های موثر در معرض دید تماشاگران قرار دهم.